Wstęp

Czasem udaje , że moim najwcześniejszym wspomnieniem z dzieciństwa jest co niedzielne odwiedzanie sklepu Tiffany & Co z moją mamą . Jestem mała więc mama ubiera mi płaskie buty , sadza na kanapie i podaje gorącą czekoladę z bitą śmietaną .Każe mi czekać aż ułoży swoje idealne długie blond włosy , włoży sznur pereł na szyje i spryska swoje ciało Chanel no.5 . Potem wsiadamy do żółtej taksówki i ruszamy na miejsce . Mama zostawia mnie pod opieką ekspedientki i rusza do pracy.  W naszym domu od dłuższego czasu jest inaczej. Rodzice albo się kłócą albo nie odzywają się do siebie  i mam wrażenie , że  się rozejdą   więc robię jak kazała mi mama i wędruje po sklepie .  Nie jestem w stanie dosięgnąć lady więc pani przynosi mi taborecik na którym mogę stanąć . Oglądam biżuterię całymi godzinami , aż od nieustannego stania boli  mnie kręgosłup . To lepsze,  niż siedzieć w domu i słuchać nieustającej kłótni rodziców , a po za tym mama mi kazała .  

   W moim wspomnieniu oglądam biżuterię cały dzień . Nie robię sobie przerw nawet na jedzenie , picie albo pójście do toalety . Po prostu patrzę i odpływam myślami , udając , że nigdy już nie będę musiała wrócić do domu , że nigdy nie będę musiała  oglądać ich kłótni , rzucania przedmiotami i szarpaniny . 

 Można się zatracić w powtarzaniu - wyciszyć myśli . Przekonałam się jakie to cenne w bardzo młodym wieku . Pamiętam bukiety kwiatów stojące na ladzie , płatki śniegu  za oknem opadające na zmarznięty chodnik , szczere uśmiechy sprzedawców . Po kilku latach mama się wyprowadziła , już nie zaprowadzała mnie w niedziele do sklepu . Chodziłam sama . Czasami tata  wpadał do mnie i całował w czoło , co było miłe .Pewnej niedzieli  pojawił się chłopak . Miał ciemne włosy i uśmiech , który zdawał się nigdy nie znikać .  - Mieszkam niedaleko ciebie - Powiedział -chodzimy do tej samej klasy  .  .

Nie zwracałam na niego uwagi i wpatrywałam się w diamenty włożone starannie w pierścionek . Miał na imię Diego i wydawał się bardzo miły ale nie chciałam się z nikim zaprzyjaźniać .

-Ignorujesz mnie ? - Zapytał . 

Próbowałam udawać , że go tam nie ma , bo w tamtym czasie udawałam, że nie ma całego świata . 

-Dziwna jesteś - Powiedział - Ale mi to nie przeszkadza .  

Stanął koło mnie i wpatrywał się  razem ze mną . Okazało się , że jego mama zmusza go , żeby tu przychodził .

  W moim wspomnieniu gadamy godzinami  i delektujemy się ciasteczkami zakupionymi przez mojego tatę dopóki nie zamkną sklepu .

 Chodzimy tam co niedziele przez kolejne lata . 

                                               ***

Za mało trochę o serialu .

Brak rzeczywistości .

Wspomnienie .

Rodząca się przyjaźń - Coś pięknego .

Nie umiem pisać -Ale to lubię .

Naty